Over enkele uurtjes ligt 2014 achter ons. En wie ‘nieuw jaar’ zegt, zegt ‘de balans opmaken’. Mijn blog gaat over alles wat te maken heeft met collaboratieve economie. Daarom maak ik vandaag de balans op van mijn eerste volledige jaar coworking – één van de producten van de zogenaamde sharing economy.

Ramon, Stefania, Sara (of Ramoncita), Alicia en alle anderen: dit is speciaal voor jullie!

Vertaler in gevaar

Waar waren we? Juist, een jaar geleden. Ik werkte al jaren van thuis uit, moederziel alleen als een kluizenaar, en was het beu om een brood (dat ik toch niet opat) of een krant (die ik toch niet las) te gaan kopen om toch maar een praatje met iemand te kunnen slaan en mijn eigen stem te horen. Ik raapte dus al mijn moed bijeen en zette de stap naar coworking – een concept waarover meer en meer wordt gepraat. Na wat opzoekwerk besloot ik de dichtstbijzijnde coworking te proberen, die ook de beste ratings had: de Betacowork.

En wat als we het samen deden?

Ik dacht er een werkruimte vinden. Maar een jaar na datum moet ik zeggen dat ik er véél meer gevonden heb. Op de Betacowork deel je immers meer dan een ruimte. Kennis, meningen, je humeur, recepten (ja ja, ik doe mee aan de Betacook!), adressen, slimme plannen, kabels en veel meer: op de Betacowork staat delen centraal.
Hier volgt alvast een (niet exhaustief) lijstje van ervaringen en andere ontdekkingen die er niet waren geweest zonder de Betacowork en zijn leden:

Serendipiteit

Serendipi-wat? Serendipiteit is, zoals ik al op mijn blog uitlegde (Vous avez dit “sérendipité?”), iets beters te vinden dan wat je aanvankelijk zocht. Een jaar geleden had ik zelfs nog nooit van dit woord gehoord. De eerste keer dat ik het woord zag, was in de e-mail signature van Ramon, de baas van de Betacowork. Ramon omschrijft zichzelf in zijn signature als ‘Serendipity Accelerator’. In de weken en maanden die volgden, werd de betekenis van het woord stilaan waarheid. Op de Betacowork ontdekte ik elke dag iets nieuws, ontmoette ik constant nieuwe mensen en had ik het ontzettend naar mijn zin. Ik kreeg veel meer dan ik zocht. Lees het vervolg en ontdek waarom.

De Betagroup

De Betagroup is de eerste tech-gemeenschap in België. Deze gemeenschap organiseert meerdere evenementen per jaar waar jonge start-ups hun concept kunnen voorstellen aan een publiek bestaande uit Betagroup-leden, investeerders en journalisten.
Mijn aangeboren nieuwsgierigheid dwong me dan ook deel te nemen aan een paar evenementen, waar ik ambitieuze start-ups in de collaboratieve economie mocht ontdekken en meer te weten kwam over de motivatie en de drijfveren van deze jonge talenten.
Meer weten? Lees het artikel dat ik over deze vreemde gemeenschapssekte heb geschreven: (To tech or not to tech…).

Startup Weekend

Het Startup Weekend was een absolute topper. Wat een energie! Wat een dynamisme! Talent te over! Een wel heel apart weekend waar je met een paar kleerscheuren van terug kwam… Het idee? Een start-up lanceren…binnen de 54 uur. En weet je wat? Het kan!
Meer lezen over dit avontuur? Dat kan hier: (Alice au pays des start-up)!

WordPress en mijn blog

WordPress is een inhoudbeheersysteem (CMS). Voor WordPress hoef je geen geek te zijn om er een blog of een website mee maken. Voor ik bij de Betacowork kwam, had ik hier nog nooit van gehoord. Maar na enkele weken tussen de geeks die de mond vol hebben over de nieuwste technologieën, begon ik dit woord steeds vaker te horen. Mijn allerliefste collega-coworkers hebben me met handen en voeten uitgelegd wat dit betekende.
Toen ik te weten kwam dat één van mijn teerbeminde collega’s een opleiding WordPress organiseerde, heb ik geen seconde getwijfeld. Zo is mijn blog ontstaan en is ook dit een (onrechtstreeks) resultaat van een jaartje coworken. Bedankt Louis, dankzij jou kan ik nu nog beter overweg met deze tool. Amandine, ook jij bent bedankt. Deze getalenteerde designer hielp mijn blog mee vorm en kleur geven. Ook minzame ontwikkelaars Pascal en Eric verdienen een pluim. Zonder hen stond geen letter van mijn schrijfsels online.

Toneelverhalen

Coworkers hebben vele talenten. Zo ontdekte ik een paar weken geleden dat een van de coworkers naast zijn carrière als designer ook een leven als acteur leidt. Ik kon dus amper wachten om een kaartje te kopen voor zijn stuk ‘Ladies Night’, waar de film ‘The Full Monty’ later de mosterd haalde (of was het omgekeerd :-)?
Je ziet, coworken is een pad vol verrassingen.
Thierry, jij en de andere acteurs waren schitterend! Nog eens bedankt voor een prachtige avond.

Ontmoetingen

Ik heb al heel wat coworkers vernoemd die van 2014 een jaar vol ontdekkingen hebben gemaakt. Ik kan ze niet allemaal opnoemen – ik zou er een paar vergeten vrees ik – maar het is een lange lijst.
Dus schrijf ik graag iets korts over mijn rechtstreekse ‘buren’.
Links van mij zit Pierre, ondernemer, vertaler en dromer. Pierre is geduldig, vriendelijk en heeft een uitstekend gevoel voor humor. Bovendien heeft hij een bovennatuurlijk typvermogen (zijn toetsenbord heeft het hard te verduren). In 2014 zat hij zowel letterlijk als figuurlijk aan mijn zijde.
Fred zit rechts van mij. Met deze copywriter-auteur-dromer-lesgever (Krav Magna!) en blogger heb ik zowel de slappe lach gedeeld als serieuze debatten gevoerd (we zijn het niet altijd over alles eens, maar aangezien ik altijd gelijk heb en hij een man is, laat ik hem vaak het laatste woord om zijn ego te strelen…).
En dan heb ik het nog niet gehad over Muriel, Manu, Marina, France, Victoire, Jeremy en de andere toffe mensen die ik in 2014 heb leren kennen. Deze lijst wordt ongetwijfeld nog uitgebreid!
Om de sfeer van een typische dag coworken op te snuiven, raad ik je aan dit artikel te lezen: Voulez-vous coworker avec moi?.

Ik heb een geweldig jaar achter de rug, bedankt iedereen!

Ramon en alle medewerkers, ook jullie zijn bedankt om de coworking mogelijk te maken! Ik weet dat ik in naam spreek van vele coworkers, zelfs in naam van de leden die niet (zo vaak) komen, omdat de Betacowork hen al veel heeft bijgebracht of nog zal doen.
Elke dag word ik zekerder van mijn stuk: coworken is de oplossing van de toekomst voor ons, zelfstandigen, maar ook voor telewerkers en anderen. Coworken is een manier om dichter bij de ander te staan en kennis en ideeën te delen om op termijn prachtige projecten te realiseren en bij te dragen tot een betere wereld. Samen.
De traditie wil dat we aan het eind van het jaar onze beste wensen overmaken aan de mensen die belangrijk zijn voor ons. Hiervoor gebruik ik de woorden van Jacques Brel die hij op 1 januari 1968 uitsprak op Europe 1:

“Ik wens jullie eindeloze dromen en een ongebreidelde inzet om er een paar waar te maken. Ik wens dat jullie beminnen wat bemind moet worden en vergeten wat vergeten moet worden. Ik wens jullie passie, ik wens jullie stilte. Ik wens jullie fluitende vogels bij het ochtendgloren en het gelach van kinderen. Ik wens dat jullie de verschillen met anderen respecteren, want de verdiensten en de waarde van ieder van ons zijn vaak een goed bewaard geheim. Ik wens dat jullie niet verstrikt raken, onverschillig worden of meegevoerd worden door de negatieve krachten van ons tijdperk. Ik wens jullie tot slot nooit op te geven in jullie zoektocht, avontuur, leven en liefde. Want het leven is een prachtig avontuur en niemand dient hiervan af te zien zonder eerst strijd te hebben geleverd. Ik wens dat jullie vooral jezelf zijn, en hier trots op zijn. Ik wens dat jullie gelukkig zijn, want geluk is onze ware bestemming.”

Jacques Brel

Ik wens dat 2015 een jaar wordt waarin volop wordt gelachen, gedeeld, ontmoet, gedroomd, gespeeld, gecreëerd en gedurfd maar waarin vooral liefde, ja liefde, centraal staat!

De nomadische coworker

(Vertaling: Helena Vansynghel)